دلم یک فنجان چای داغ می خواهد

 و کسی که باشد، بماند و بوی رفتن ندهد

 کسی که از تنهایی هایم با او بگویم

 من باشم و او 

 یک میز دو نفره و دو فنجان چای

 کسی که پشیمانم نکند از اعتماد کردن

 کسی که بماند

 حرف بزنیم، قدم بزنیم

 و هیچ کس نتواند فعل های جمعمان را مفرد کند

 دلم یک فنجان چای داغ می خواهد 

 یک عکس دو نفره

 بک لبخند از ته دل

 یک بودن بدون اجبار

 یک دوست داشتن که بوی نامردی ندهد . . .