تاریخ : جمعه 90/6/25 | 7:32 عصر | نویسنده : نازنین ظفرنیا
چند قدم تا کافه بیشتر نمانده
قدم اول... قدم دوم... قدم سوم...
صدای باز شدن در،
تنهایی ام را به پشت صندلی می اندازم
قهوه لطفاً
لرزش دستانم هم تلخی اش را به رخ می کشد
او نیست، اما یادش همیشه با من است...
.: Weblog Themes By Pichak :.
