ورق می زنم صفحه های کتاب خاطرات را

 مرور می کنم لحظه های عاشقی را

 به یاد می آورم تلاش هایت را برای نبودن

 برای جا گذاشتن و رفتن...

 تو که می دانستی قرار است نباشی

 چرا آمدن را قبول کردی؟

 چرا لمس دستان پرامیدت را آرزویم کردی؟

 می گویند یوسف ها به کنعان باز می گردند...!!

 شاید آن یوسف استثنا بود...