تمام پنجره ها را باز می کنم

 هیچ چراغی روشن نیست

 از تمام دیوار ها غم سرازیر است

 آنچنان که گویی هیچ وقت شادی وجود نداشته است

 طعم شور اشک هایم . . . 

 تمام وجودم از خواستن و نداشتنت پر است

 در حصار تاریکی و شب

 فریادت می زنم

 تو روزی می آیی ؛

 با دعای من نه 

 با قدم های خودت . . .