اندیشه ای بی گاه

رویایم را پر می کند رویایی که از تو سرچشمه می گیرد

مرا می پروراند...

در انتظار آغاز نور ,

آسمان زمین را طلب می کند

و نگاهی روان می شود...

این روز ها برایم روز های دلگیری است...

این روزها از دوری ات بی قرارم

بگذار عاشقانه تر بگویم ..

این روز ها وجودم در تو خلاصه شده است

این روزها آرزو می کنم کاش در کوچه کودکی می ماندم

ای کاش سایه ها از ذهنم می رفتند و من شاهد عروج آنها بودم

و ای کاش می توانستم سکوت غم انگیز صحرای دلم را بشکستم!

غوطه ور در این افکار ناگاه به خودم می آیم...

همه رفته اند و من تنها مانده ام

بهت زده و حیران در وسط اتاق می ایستم ،

چه سکوت غم باری!

و من دوباره به خود می آیم...

تو دیگر نیستی ،

و من دیگر رمقی برای رفتن و به انتهای سفر رسیدن ندارم

و امروز من به یاد آن روزها ، و در حسرت دیدارت می گریم

و آرزو می کنم ای کاش یک بار تنها یک بار دیگر ، تکرار شوی...

دیروز را ورق می زنم

خواب های پریشانم را مرور می کنم

تو را می بینم و صدایت را در امواج ذهنم می شنوم

در هجرت تنهایی برگ ،

در پی لبخند تو ، لحظه ها را گم می کنم .

عشق

بهانه ای است برای بوییدن...

در لحظه های من بمان

در این روز ها حضورت را بیش از همیشه احساس می کنم

بودنت را در لحظه لحظه های زندگی ام می بینم

حضوری به رنگ روشنایی..

حضوری که پاییز را ورق می زند

بی آن که

به تباهی من بیندیشد.

به سوی شب به راه می افتم با اندیشه ای پاک...

خواستار بودن تو هستم که چنین پیش آید

چنان که آرزو دارم